voorbeelden van filmpjes..



Sia - Breathe me
Gemaakt door Daniel Askill



Devendra Banhart - A Ribbon
Gemaakt door Michel Gondry




OUI OUI - Les Cailloux
Gemaakt door Michel Gondry



Michael Andrews and Gary Jules - Mad World
Gemaakt door Michel Gondry

Wat ik wilde vertellen.. Het verhaaltje van het prinsesje, maar dan iets minder clichématig. Daarom heb ik de rol van de vuilnisman en het prinsesje een beetje omgedraaid. Het prinsesje zit nu alleen in haar oude vieze huis, en de vuilnisman brengt een beetje 'kleur' in haar leven, geeft haar een roos. Daarmee verklaart hij een soort van zijn liefde aan haar. Je weet niet of de liefde wederzijds is.

Wat heb ik geleerd.. Dat het handig is om eerst na te denken over zoiets als kaders. Wat je wel of niet laat zien, en hoe zich dat in het kader bevind, maakt heel veel uit voor hoe iets overkomt. Hetzelfde eigenlijk met standpunten, daar kun je ook dingen extra duidelijk mee maken. En de kunst van het weglaten. Wat is nodig om uit te drukken wat je wil zeggen. Soms zijn dingen heel overbodig, leidt het af van waar het eigenlijk om gaat. Dan vind je zelf iets heel duidelijk, maar iemand anders snapt niet wat je bedoeld. Daarom was de feedback van mensen in de klas tijdens het bespreken heel handig.

Wat nieuwe schetsen..

Een paar schetsen.

Herschreven beeldscenario:

Het is morgen, het licht probeert door het vieze raam de kamer van het prinsesje binnen te komen. Het licht schijnt op de houten vloer. Er ligt een laag stof op alles. Meubels zijn bedekt met doeken. Langzaam wordt ze wakker tussen de laag kleren die als dekens dienen. Haar haren zitten in de war. Ze rekt zich uit. Ze gaat op de rand van het bed zitten, haar benen bungelen over de rand heen. Ze kijkt een beetje sip.

Ze staat op, en veegt een stuk van het raam schoon om door naar buiten te kijken. Ze ziet de vuilnisbak staan. De tuin staat er onverzorgd bij. Dan ziet ze de vuilniswagen aan komen rijden. Ze loopt snel naar haar balkonnetje, dat een beetje overwoekerd is door de planten die tegen het grote huis opgroeien. De vuilniswagen stopt voor haar huis. Het is een mooie blinkende en kleurrijke vuilniswagen. De vuilnisman stapt uit. Het is een knappe jongeman. Netjes. Het prinsesje leunt op de balustrade van het balkonnetje, en kijkt naar de vuilnisman. Hij leegt de vuilnisbak in de wagen. Dan ziet hij het prinsesje. Hij lacht. Ze lacht terug. Hij plukt een verdwaalde roos uit het onkruid wat tussen de stoeptegels groeit. Hij gooit de roos. Ze vangt hem, en bloost. De vuilnisman zwaait, en dan rijdt hij weg.

Het prinsesje loopt naar binnen. Ze gooit de oude bloemen weg die op tafel stonden, en zet de roos in een vaas. Ze gaat aan tafel zitten staren naar die prachtige roos. Dan kijkt ze naar de kalender die aan de muur hangt. Ze ziet dat het nog een hele week duurt voordat de vuilnisman weer langskomt.

Analyse van het verhaal:

Het is een vroege dinsdagmorgen. De zon probeert voorzichtig wat zonnestralen te tonen en de vogeltjes fluiten vrolijk in het rond. Langzaam word het kleine prinsesje wakker. Haar blonde haartjes, die normaal altijd zo mooi langs haar gave gezichtje hangen, zitten nu verward. Ze weet niet meer wat ze gedroomd heeft maar ze is er van overtuigd dat het een mooie droom moet zijn geweest.

Turend uit het raam ziet ze ineens de overvolle prullenbak staan. Net als ze weg wil kijken ziet ze in de verte een van de mooiste vuilniswagens aan komen rijden die ze ooit heeft gezien. Het geluid van de piepende banden geven haar een gelukkig gevoel. Het moet dus wel háár vuilnisman zijn. Voorzichtig loopt het kleine prinsesje haar balkonnetje op. Er stapt een knappe, mooie jongeman uit. Hij heeft vegen op zijn gezicht, waarschijnlijk van al de viezigheid. En scheuren in zijn broek. Gehaast haalt hij een hand door zijn mooie glanzende haardos. Zo zenuwachtig als het kleine prinsesje nu is, is ze nog nooit geweest. Ze kijkt afwachtend toe hoe hij met zijn gespierde armen haar prullenbak leegmaakt in de o zo mooie vuilniswagen. Net voordat de vuilnisman weer in wilt stappen ziet hij het kleine prinsesje staan. Ze lacht en voelt dat ze rood word. Dan moet hij ook lachen en geeft haar een dikke knipoog. Hij plukt een roos uit de voortuin en gooit die naar het kleine prinsesje. Die hem vervolgens vol trots opvangt. De vuilnisman zwaait nog een laatste keer voordat hij weer instapt er wegrijdt, een verlangend prinsesje achtergelaten.

Zo gelukkig als ze zich voelt heeft ze nog nooit gehad. Ze springt in het rond en kijkt vol bewondering naar haar roos. Haar roos die ze van de knappe vuilnisman gekregen heeft. Ze zet hem in een van de mooiste vazen die ze heeft. Vol geluk blijft ze staren naar de mooie roos. Gelukkig ziet ze haar vuilnisman volgende week dinsdag weer…

Oorzaak: De vuilnisman komt het vuil van het prinsesje ophalen.
Ontwikkeling: De knappe vuilnisman toont zijn liefde voor haar.
Conclusie: Prinsesje is stapelverliefd.
Premisse: Het kleine prinsesje is heimelijk verliefd op haar vuilnisman.

Er loopt een man over het strand. Alleen. Hij harkt het zand. Strakke lijnen over de hele breedte van het strand. Keurig gekleed in pak wist hij alle sporen van mensen uit. Achteruitlopend, zodat hij zijn eigen voetstappen ook meepakt. Langzaam harkend van de vloedlijn richting het pad. Hij kijkt ernstig, er hangen een paar zweetdruppeltjes aan zijn voorhoofd.
Na een poosje stopt hij even. Hij loopt via het ongeharkte deel naar het pad, waar zijn stoel staat, hangt zijn jasje over de stoel heen, en loopt weer terug. Onderweg stroopt hij de mouwen van zijn witte bloesje op. Dan gaat hij weer verder met harken. De lijnen stapelen zich op. Een voor een, zich langzaam van de zee verwijderend.
Dan is hij klaar. Hij legt zijn werktuig neer en gaat met een zucht op zijn stoel zitten. Voldaan bekijkt hij zijn werk. Zo zit hij een tijdje, in stilte genietend. Om hem heen begint het langzaam te schemeren.
Opeens hoort hij iemand aan komen lopen. Het geklak van de vrouwenschoen irriteert hem een beetje. Hij wacht tot ze hem zal passeren. Maar in plaats daarvan loopt ze van het pad af richting de zee. Over het versgeharkte zand heen. Hij kucht een keer geïrriteerd, maar de vrouw lijkt hem niet te horen. Hij wacht even, misschien gaat ze uit zichzelf weer op het pad lopen. Maar wanneer dat niet gebeurd staat hij op en grijpt zijn hark. Bij het opstaan valt zijn stoel om. Haastig rent hij naar het punt waar de vrouw het pad verliet en begint driftig achteruitharkend de afdrukken uit te wissen. De vrouw loopt gewoon door. Hij versnelt zijn pas om haar in te halen, zand vliegt in het rond. Hij komt dichterbij en kucht eens hard. Ze lijkt niets te horen. Snuivend harkt hij verder, vastbesloten om haar in te halen. Hij begint het warm te krijgen. De strepen die hij maakt worden steeds slordiger en woester.
Opeens staat hij stil. Er klopt iets niet. Hij ziet dat de afdrukken zijn opgehouden. Snel draait hij zich om om te zien waar de vrouw is gebleven. Hij ziet in de verste verte niemand lopen op het strand. Alleen geharkt zand tot zover zijn ogen kunnen reiken. Verbaasd laat hij zich op de grond zakken. Om hem heen is het ondertussen donker geworden. Hij is moe. Naast zijn hark, te midden van al zijn geharkt zand, valt hij in slaap. Hij droomt die nacht over de vrouw. De volgende dag wordt hij wakker van het licht. Als hij zijn ogen open doet zijn al zijn strepen verdwenen, ze zijn vervangen door schoen en voetafdrukken in alle soorten en maten. Zuchtend pakt hij zijn hark en staat op.
Weer een nieuwe dag.